Jan Bosch is 81 jaar geleden, op 5-08-1941 geboren aan de Rekveldweg te Hessum. Zijn vader was Hendrik Jan Bosch, zijn moeder Roelfje Nijhof, samen hebben ze daar nog 6 jaar gewoond. Jan op een na jongste, uit een gezin van 4 kinderen. Tussen de oudste en de jongste zat bijna 20 jaar verschil. Jan is nog een paar maand op school geweest in Hessum, toen is het gezin vertrokken naar de boerderij Verzicht aan de Hessenweg. Deze boerderij was in het bezit van opa Bosch en oma van Ankum. Oma is hier geboren en volgens Jan komen alle van Ankums van deze locatie.

Jan heeft na de lagere school de landbouwschool in Dalfsen doorlopen en nog een aantal jaren meegeholpen op de boerderij, maar zijn jongere broer wilde graag verder boeren op deze locatie. Jan heeft besloten ander werk te zoeken en dat werd het bezorgen van krantenpakket bij afleverpunten en bij krantenbezorgers. Dat was elke morgen, 6 dagen in de week om half 4 beginnen, dit 9 jaar gedaan.

Jan is 22mei 1970 getrouwd met Germa van der Linde, waarvan de roots in Dalfsen liggen. Samen kregen ze 3 kinderen, Roelien, Karin en Dick. Zij woonde in Den Haag, hebben elkaar in Dalfsen gevonden, waar Germa regelmatig op bezoek kwam bij haar familie Geertje van Zanten, die een hoedenwinkel had aan het Kerkplein in Dalfsen.

Op 36 jarige leeftijd van Jan, in 1977, kregen ze de gelegenheid “Het Rode Hert” aan de Hessenweg te kopen, die knoop hebben ze doorgehakt nadat hun eigen woning was verkocht. Jan werd zelf “de boeren caféhouder” genoemd, altijd met inzet en plezier gedaan. Germa had vooral de zorg voor de 3 kinderen en sprong bij waar het mogelijk was. “Het Rode Hert kent een lange geschiedenis als rustpunt en Hessenweg- herberg met boerencafé en winkel. In 1969 moet het oude Rode Hert wijken voor de aanpassing van de Hessenweg en werden alle oude gebouwen gesloopt. Eigenaar Massier bouwde op de nieuwe lokatie, 25 meter verder een nieuwe Rode Hert. Dit kwam te koop toen Masssier overleed. In 1998 heeft Jan het verkocht aan de familie Hartman/Kok die het stokje na 18 jaar heeft overgedragen aan Rijk Brosius en Arjan Dijsselhof die per 1 nov 2016 de huurders werden”. In de periode dat ze het Rode hert in bezit hadden kochten zij ook het hotel van Geenhuizen, toen ongeveer 15 jaar oud, vooral aantrekkelijk voor Engelse vissers die in grote getale naar Dalfsen kwamen om in de wonderschone Vecht te vissen. Het hotel had grote bekendheid en vooral de grote zaal was een aantrekkingspunt voor bruiloften en congressen.

“Van Geenhuizen had een bijzondere geschiedenis. Als bouwvakker timmerman/metselaar had van Geenhuizen al zeker vanaf 1963 zijn woning ingericht als pension met diverse kamers. Hij adverteerde in diverse landelijke bladen, op het adres Hessenweg G113. Ook dit moest eind 1967wijken voor de aanpassing van kruispunt Driessen en hij kon toen grond kopen aan de Haersolteweg 3. De verhalen gaan dat hij het grotendeels zelf en in eigen beheer heeft gebouwd, maar met de nodige bedenkingen. Al in 1969 adverteerde hij hier met pensionkamers en vanaf 1972 als “nieuw Bospension, later Hotel, vergaderruimtes, conferentieoord, grote buffetten, een zaal tot 200 personen, doorlopend geopend, zondag voor toeristen gesloten”.

Hij nam de bedrijfsvoering niet altijd serieus, voor tafels afruimen bij buffetten gebruikte hij een kruiwagen en veel meer verhalen gingen de ronde. Lang hield dit geen stand, zeker toen de veiligheidseisen voor hotelkamers werden aangescherpt. Veel kamers op de verdieping, waren met zeer brandbaar materiaal afgetimmerd en voldeden niet aan de eisen. Eigenlijk betekende dit voor hem het einde.

Uiteindelijk heeft hij de hele zaak verkocht aan Jan Bosch, die eerst tonnen moest investeren om aan de nieuwe eisen te kunnen voldoen en het daarna “De hof van Dalfsen”noemde. Dit hebben ze vanaf 1995 zelf, samen met dochter Roelien en zoon Dick gerund tot 2004. Daarna verhuurd aan Gerco Roepel. In 2022 is het complex verkocht aan Lenferink vastgoed Zwolle, nu voor de komende jaren bewoond door asielzoekers en statushouders.

In 1977 kwam het huis Gerner, nu “Barones” te koop van Philadelphia. Jan heeft het gekocht en later daar achter 14 hotelkamers gebouw. Van een verzekeringsmaatschappij werden omliggende gronden gekocht om achter het huis voor hun zelf een nieuwe woning te bouwen, waar zoals Jan zegt, nooit meer zullen vertrekken.. Het huis Gerner met de hotelkamers werd ruim 10 jaar verhuurd aan LTC leefstijlcentrum om trainingen te geven. Dit centrum is daarna nog lang gevestigd geweest in Zwolle.

Hierna werd de Barones verhuurd aan Mark Koggel die het tot eind 2022 beheerde en daar een bekende locatie van maakte voor bruiloften vakantiegangers en partijen. Nadat die huur beëindigd was is het geheel verhuurd aan Annelieke van der Most, die het geheel voortzet met een nieuwe kaart, 21 opgeknapte stijlvolle kamers. Een sfeervol rustpunt voor de toerist.

“Ook huis Gerner kent een lange geschiedenis, gebouwd in 1930 voor Barones en schrijfster Anoene van Haersolte die vooral schreef over het Overijsselse platteland. Na haar overlijden kwam het in verschillende handen, o.a het ministerie van WVC, als opvanghuis en later Philadelphia, die het verkocht aan Jan Bosch.

In 2002 kreeg Jan de vraag of hij mogelijkheden zag in het paviljoen op de Lemelerberg wat al jaren leeg stond en geheel dreigde te vervallen. Ook hier ging een lange geschiedenis aan vooraf.

Het theehuis op de Lemelerberg is gebouw in 1932, eerst zelfs als hotel. Geliefd voor wandelaars en zelfs vonden er in 1956 skiwedstrijden plaats op de Lemelerberg en was er volop wintervermaak op een heuse ski en bobsleebaan. Het gebied was eigendom van de Nederlandse Heide Maatschappij, maar veel winters waren niet geschikt om wedstrijden te houden. De laatste skiwedstrijd werd gehouden in 1981, mede gestopt door het grote publiek wat teveel schade aan de locatie bezorgde. De berg verloor zijn populariteit en het paviljoen verpauperde en werd met platen dichtgespijkerd. In 2002 werd het hele gebied van de Lemelerberg, groot 157 ha gekocht door het Overijssels landschap exclusief het paviljoen. Heidemij Pensioenfonds kwam met de vraag bij Jan of hij er mogelijkheden in zag. De eis van het ministerie van Landbouw was dat het gebouw moest blijven staan.

Onder die voorwaarde is Jan eigenaar geworden van het theehuis /paviljoen en is gelijk met de verbouwing begonnen die door Van Pijkeren snel en vakkundig werd opgepakt. De sfeer bleef behouden en in 2003 werd het geopend voor ontelbare wandelaars en wordt gerund door dochter Roelien Die het moet hebben van de zaterdag en de zondag en zeer drukke dagen beleefd. In de schoolvakantie hebben ze een ruimere openingstijd. Roelien is nu de eigenaar op een stuk grond van ruim een halve hectare.

Ook de oude Kiosk heeft Jan gekocht en grondig verbouwd tot afhaalpunt voor koffie, snack en ijs. Eerst gerund door Karin, maar nu overgenomen door Roelien. De familie Bosch waardevol voor Dalfsen en omgeving, voor het behoud van 4 historische horecapanden. Nu mag Jan met zijn vrouw Germa genieten op zijn eigen landgoed van 6 ha, waar hij veel uren doorbrengt en in het onderhoud geassisteerd wordt door Gruune Jopie. Waar Jan nog de meeste moeite mee heeft is het verlies van veel vrienden in de jaren. Hij had veel vrienden, daarvan is er nog 1 over, de rest is overleden, met de jaren stijgt dit verlies. Gelukkig hebben we elkaar en genieten nog volop van de kinderen die elk een weg hebben gevonden. Roelien gaat verder door op de Lemelerberg. Dick werkt nu bij ABN Amro en is de toekomstige kandidaat het bedrijf van Jan over te nemen. Karin heeft een goede baan in de zorg.

Hier is het volop genieten van de rust, ruimte, natuur en vrije tijd. Samen fietsen, een terrasje pikken en lekker in de tuin zitten niets doen en bovenal genieten van de kleinkinderen. Rust na een werkzaam leven.

WvdV