Het mediumschap is mijn fulltime job en ik zie mijzelf als een bevoorrecht mens dat ik van mijn passie mijn werk heb kunnen maken. Als iemand mij 10 jaar geleden verteld zou hebben dat ik nu, anno 2020, een goedlopende mediumpraktijk zou hebben, cursussen zou geven en demonstraties mediumschap voor grote groepen gaf, had ik waarschijnlijk heel erg hard gelachen, immers; spiritualiteit en paranormaal gedoe vond ik maar zweverig en als er iemand sceptisch was, dan was ik het wel!

Sceptisch ben ik nog steeds. Als bij ons boven de eettafel de lampen een keer knipperen denk ik eerder aan een kleine storing dan aan een overleden dierbare, die met het knipperende licht ons iets wil vertellen. Ik hou van sceptische cliënten: omdat de meeste cliënten na een uurtje niet meer sceptisch zijn. De meeste sceptische cliënten zijn na een consult meestal een beetje beduusd. Beduusd doordat zij mij net hebben leren kennen en ik hun gebeurtenissen en/of herinneringen over een overleden dierbare kon vertellen die ik niet zomaar kan weten… Soms hele verhalen, soms kleine details waardoor de cliënt heel zeker weet dat ik dat ´doorkrijg´ van zijn of haar overleden dierbare.

Na zo´n consult, met een sceptische cliënt , krijg ik nog vaak een berichtje gestuurd waarin o.a. staat: ´wat ben je een bijzonder mens!´.

Maar…ik ben geen bijzonder mens. Ik ben niks meer of minder dan ieder ander mens. Toevallig heb ik een talentje ontwikkeld. Daar waar andere mensen een talent hebben voor muziek maken of schilderen of wat dan ook, ben ik talentvol om de brug te mogen zijn tussen de fysieke wereld en de spirituele wereld… Niks meer en niks minder.

Die brug mogen zijn, of die brug te kunnen worden, ging niet zonder slag of stoot. Want ik ben nogal sceptisch… Ik voelde altijd al veel. Ik schonk er geen tot weinig aandacht aan, omdat ik dacht dat iedereen alles zo voelde zoals ik het voelde. Immers, ik wist niet beter. Totdat mij, in gesprekken met derden, duidelijk werd dat ik de wereld anders ervoer. Tot die tijd had ik de term ‘hooggevoelig’ wel eens voorbij horen komen, maar nooit bedacht dat dat was wat maakte dat ik zoveel voelde.

En toen begon het balletje te rollen. Ik werd attent gemaakt op een Special mediumschap weekend. Ik schreef me in. Met knikkende knieën vertrok ik op een vrijdagmiddag naar de Zwanenhof om me onder te dompelen in het mediumschap. Het voelde als thuis komen. Alles klopte… Er vielen talloze puzzelstukjes op hun plek.

Ik besloot me op te geven voor de 3-jarige opleiding. Het was een proces waarin ik mezelf tientallen keren ben tegengekomen. Waarin mijn docente regelmatig alles uit de kast moest halen om te voorkomen dat ik de handdoek in de ring zou gooien, waarin ik heb geleerd om te vertrouwen. Te vertrouwen dat gevoel niet liegt. Te vertrouwen dat we niet alles met het blote oog kunnen zien, maar dat dat niet wil zeggen dat het er niet is.

Ik ben mijn docente nog iedere dag dankbaar. Dankbaar dat zij mijn potentie zag en aan moedigde. Ik ben nog steeds sceptisch. Maar ik ben gestopt met analyseren en beredeneren van hetgeen ik voel. Als er een overleden dierbare, tijdens een consult, een boodschap doorgeeft, vertel ik het. En negen van de tien keer kan ik aan de reactie van de cliënt aflezen dat het de juiste boodschap vam de juiste persoon op het juiste moment is…

Berlinda Reurink
T: 06 – 531 139 24
W: www.berlindareurink.nl