Ga er maar aanstaan: voluit meedraaien in je nieuwe land, de taal spreken, de (ongeschreven) regels snappen en een baan krijgen, dat vraagt nogal wat. Niet alleen van de statushouder zelf, maar ook van instanties en bedrijven. In dit artikel gaan we in gesprek met betrokkenen over het ‘landingstraject’ van statushouders in Dalfsen.

Rianne Haverink is beleidsambtenaar, ze is druk met de nieuwe wetgeving die van kracht is geworden. ‘Wij werkten in Dalfsen al zoveel mogelijk zoals nu wettelijk verplicht wordt. Wij combineren waar dat kan de inburgering en het vinden van werk- of taalstages. Deze praktische aanpak past bij Dalfsen. Door de wet krijgen we daar nu nog wat meer grip op. De combinatie van leren en actief zijn in een werkomgeving, hetzij via een taalstage of via vrijwilligerswerk, levert meer resultaat op. En op de werkvloer vinden ze het vaak een verrijking.’

Vrachtwagenchauffeur worden

Samer is van meet af aan duidelijk over zijn droom, wanneer hij begint met zijn traject met Jennita Katoele, consulent Werk en Inkomen bij de gemeente. Hij heeft ervaring als buschauffeur, maar hij wil in Nederland verder als vrachtwagenchauffeur. Daarvoor moet hij wel een vrachtwagenrijbewijs halen en dat betekent een flinke investering van zowel Samer als de gemeente. Loopbaanbegeleider Sander van der Wal vertelt: ‘Wij regelden een werkstage voor Samer bij een pakkettenbezorger in Zwolle. Zo konden we zien of hij over voldoende ‘werknemersvaardigheden’ beschikte. We ontdekten dat Samer een betrouwbare medewerker was en dat hij in staat was om werk te combineren met de taken die het gezin van hem vroeg.’ Samer vult aan: ‘Ik leerde ook de taal sneller door het werk.’ Jennita: ‘Toen durfden wij het aan om hem het vrachtwagenrijbewijs te laten halen. Ieder traject is maatwerk. Bij Samer hebben we de taalstage overgeslagen en wij konden hem zijn droom waar laten maken. Maar dat geldt niet voor iedereen hoor. Sommige mensen moeten hun verwachtingen aanpassen.’

Drie vrachtwagens
Inmiddels is Samer alweer heel wat kilometers verder. ‘Kijk maar, Google zegt dat ik in 2021 meer dan 100.000 km heb gereden door Nederland, dat is 2,7 keer rond de aarde! Samen met Hanna, ook een Syriër die in Lemelerveld woont, ben ik dit jaar een transportbedrijf begonnen. Morgen ga ik een nieuwe vrachtwagen ophalen, dan hebben we er drie.’ De begeleiders van Samer, Jennita en Sander, zijn blij verrast. Sander: ‘Het is geweldig om te zien dit. Zo wil je het: dat iemand zelfredzaam wordt. Meebetalen aan zijn vrachtwagenrijbewijs is een goede investering geweest.’

De installatietechniek in

Ook Samson wist goed waar hij uit wilde komen qua werk. Hij kwam als 21-jarige vanuit Eritrea naar Dalfsen, waar hij ging wonen met zijn ouders en de rest van het gezin. ‘Ik vertelde mijn taalcoach dat ik graag de installatietechniek in wou, of automonteur worden. Zij regelde toen een netwerkgesprek bij Morrenhof Jansen. Ik wist niet dat zij een dochter was van een van de eigenaren van het bedrijf, maar het was een mooi toeval.’ Rik Schuurman is de personeelsman van Morrenhof Jansen. Hij vertelt: ‘Ik zag meteen dat het met de motivatie helemaal goed zat bij Samson, dat is echt het belangrijkst. Dus wij zijn met de gemeente in gesprek gegaan over een plek voor Samson bij ons. De taal was soms wel een probleem. En dat was bij het halen van het veiligheidscertificaat (VCA) lastig. Daar hebben we nu een oplossing voor gevonden, waarbij hij in zijn eigen taal uitleg krijgt.’

Mensen een kans geven

Inmiddels heeft Samson zijn VCA binnen en mbo-niveau 1 en 2 afgerond en hij heeft een contract voor onbepaalde tijd. Hij wil graag nog meer opleidingen doen. Rik vertelt: ‘Samson heeft sinds hij in Nederland is aan één stuk door geleerd. Hij heeft niet alleen die mbo-opleidingen keurig gedaan, maar doordat hij een vast contract kreeg kon hij ook zijn rijbewijs gaan halen en op zichzelf gaan wonen. Het is nu tijd om een poosje gewoon te werken en als hij wil kan hij over een poosje vervolgopleidingen gaan doen.’

Andere statushouders kijken met bewondering naar Samson en willen dan van hem weten hoe hij dit bereikt heeft. Zijn antwoord: ‘Praten en veel vragen stellen.’ En Rik voegt daaraan toe: ‘Er moeten ook genoeg werkgevers zijn die mensen een kans en een duwtje in de rug willen geven. Dat zetje kan veel op gang brengen.’